Το πρόγραμμα του μαθήματος "ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ" στη Γενική Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση θεωρείται σήμερα πρωταρχικό στον τόπο μας, τόσο για την προσέγγιση των στόχων του νέου σχολείου, όσο και για την εφαρμογή των αρχών και μεθόδων της σύγχρονης παιδαγωγικής.

Η σπουδαιότητα του μαθήματος αυτού δικαιώνεται και από τη φιλοσοφική, κοινωνική, οικονομική, πολιτισμική και παιδαγωγική του υπόσταση.

Γιατί μια πολλαπλή θεώρηση της τεχνολογικής και παραγωγικής διαδικασίας στο σχολικό πρόγραμμα της Γενικής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης πειθαρχεί στις σημερινές απαιτήσεις για:

- σύνθεση της "θεωρίας" με την "πράξη",

- σύνδεση της "γνώσης" με την "παραγωγή" και

- αλληλεπίδραση του "σχολείου" με την ευρύτερη "κοινότητα".

Ακόμη η επικαιρότητα των στόχων, αρχών και μεθόδων του προγράμματος σχετίζεται με τις ανάγκες για:

- τεχνολογική ενημέρωση των αυριανών πολιτών που θα ακολουθήσουν "ακαδημαϊκά επαγγέλματα" και

- ανακάλυψη των μαθητών με "τεχνικά ταλέντα" που σήμερα ασφυκτιούν σε απολύτως "γενικά" ή σε απολύτως "τεχνικά" σχολεία.

Γι' αυτό και στόχοι του μαθήματος είναι όχι μόνο η σύνδεση χειρωνακτικών και διανοητικών δεξιοτήτων στο σχολικό πρόγραμμα, αλλά και η πρακτική εφαρμογή γνώσεων, ικανοτήτων και εμπειριών που αποκτήθηκαν από άλλα μαθήματα, όπως για παράδειγμα από τη Φυσική, Χημεία, Βιολογία, Οικονομία, Ιστορία, Μαθηματικά κ.ά.

Ωστόσο σοβαροί στόχοι του μαθήματος είναι και:

- η κατανόηση του ρόλου της τεχνολογίας στην πορεία του πολιτισμού,

- η διερεύνηση των τεχνολογικών δυνατοτήτων για την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων,

- η ανάπτυξη δεξιοτήτων για επικοινωνία, συνεργασία και διαπροσωπικές σχέσεις,

- η απόκτηση γνώσεων, στάσεων, δράσεων και συμπεριφορών για τις λειτουργίες του αυριανού πολίτη και καταναλωτή, και ασφαλώς,

- η συνειδητοποίηση των θετικών και αρνητικών επιδράσεων της τεχνολογικής εξέλιξης και της παραγωγικής διαδικασίας στο φυσικό, κοινωνικό και πολιτιστικό συνολικό περιβάλλον.

Συνεπώς το σχολικό πρόγραμμα της τεχνολογίας βασίζεται τόσο στις ανάγκες του εφήβου, όσο και στις ανάγκες της κοινωνίας στην οποίαν αυτός αύριο θα ζήσει σαν πολίτης.

'Ετσι δίνει έμφαση σε δραστηριότητες που αναπτύσσουν την προσωπικό-ητά του, προωθούν την κοινωνικοποίησή του και διαμορφώνουν μια ολοκληρωμένη αντίληψη για την ενότητα του εργασιακού και κοινωνικού χώρου.

Επομένως στο μάθημα αυτό η έννοια της εργασίας αποτελεί:

- πράξη αυτοδημιουργίας,

- αντίληψη κοινωνική,

- δύναμη πολιτιστική και

- μεθοδολογία μαθησιακή.

Γι' αυτό και η κατασκευή δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά κορύφωση μιας "έμπρακτης" διαδικασίας μάθησης, που συνιστά μια μεθοδικά σχεδιασμένη και συνειδητά προγραμματισμένη υπεύθυνη "εργασία".

Δηλαδή το πρόγραμμα ετούτο δεν ενδιαφέρεται μόνο για μια απλή ή περίτεχνη κατασκευή, αλλά για την ενεργοποίηση των απαραίτητων τεχνολογικών γνώσεων και δεξιοτήτων που σήμερα χρειάζεται, για τη σύνδεσή τους με τις ιστορικές, κοινωνικές και οικονομικές παραμέτρους του τεχνολογικού μας χώρου.

Επομένως ο τεχνολογικός χαρακτήρας του μαθήματος, εναρμονίζεται με ανθρωπιστικά γνωστικά στοιχεία που προσφέρει μια συνολική λειτουργική εικόνα για τη φύση, την κοινωνία, την οικονομία και την παραγωγή, διαμορφώνοντας έτσι άτομα δραστήρια, χρήσιμα, υπεύθυνα, αλλά και καλλιεργημένα για το κοινωνικό σύνολο.

'Ολες αυτές οι κατευθύνσεις και οι προοπτικές τελικά ευνοούν μια αντίληψη για την τεχνολογία και τις εφαρμογές της, που σέβεται τις κοινωνικές προτε-ραιότητες και αρνείται τις στενές τεχνοκρατικές επιλογές και τα μονοδιάστατα παραγωγικά μοντέλα, τα οποία συνθλίβουν την ιδιαίτερη ψυχολογική και συναισθηματική υπόσταση του ανθρώπου.

Συνεπώς και οι καθηγητές του μαθήματος χρειάζεται να είναι ολοκληρωτικά διαφοροποιημένοι από αυτούς της τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης που σκοπεύουν σε άλλους ειδικότερους στόχους. Δηλαδή οι καθηγητές του προγράμματος αυτού πρέπει να συνδυάζουν τεχνική ικανότητα, τεχνολογική ενημέρωση, επιστημονική συγκρότηση και παιδαγωγική κατάρτιση.

Συγκεκριμένα ο καθηγητής εδώ, δεν είναι απλός προμηθευτής τεχνικών γνώσεων, αλλά καθοδηγητής, συντονιστής, εμψυχωτής και συνεργάτης του μαθητή που προωθεί ικανότητες για λήψη αποφάσεων, λύση προβλημάτων και για χρήση των πολυποικίλων πηγών πληροφόρησης, οι οποίες εντοπίζονται στο ευρύτερο τεχνολογικό και κοινωνικό του περιβάλλον.